Σαράντος Καργάκος: Σκοπίων ἐγκώμιον
Όπλα που χρησιμοποιήθηκαν σε νεκρικές πυρές, δηλώνοντας τη σύνδεση με την ιδεολογία της εποχής των ηρώων - Αιγές
"Εὖγε καί μεταεὖγε τους", όπως λέει τό γνωστό μανιάτικο μοιρολόι γιά τίς γυναίκες πού πολέμησαν στή μάχη τοῦ Διροῦ καί μέ τά δρεπάνια ἔτρεψαν σέ φυγή τούς "ἀραπάδες" τοῦ Ἰμπραήμ. "Γυναῖκες, ἄντρες γίνατε". Τότε, φυσικά. Γι' αὐτό σήμερα τό "εὖγε και μεταεὖγε" δέν ἀνήκει σέ μᾶς. Ἀνήκει στούς Σκοπιανούς.Ἦταν μιά χοῦφτα ἀνθρώπων, χωρίς κανένα ἐθνικό χαρακτηριστικό: Ἀλβανοί, Βούλγαροι (τό πιό ἀφυπνισμένο πολιτικά στοιχεῖο), Τσιγγάνοι, Βλάχοι, Σέρβοι, Ἕλληνες ἀφελληνισμένοι (πλήν ἐλαχίστων) καί μία intelligencia Μακεδόνων ἀποδασμῶν τοῦ "Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ", πού ἀπετέλεσε τήν nomenclatura τοῦ γιουγκοσλαβικοῦ κρατιδίου, πού μετά τήν κατάρρευση τῆς τιτοϊκῆς ὁμοσπονδίας μετεξελίχθηκε σέ αὐτόνομο κράτος, ὅπως προφητικά εἶχε γράψει ὁ Κωνσταντῖνος Καβάφης στό περίφημο ποίημα "Μάχη τῆς Μαγνησίας", ἀπό τό ἐσωτερικό ἀλληλοφάγωμα, "τή μάνα μας Μακεδονία τήν κάναμε κουρέλι".
Εὖγε, λοιπόν, στούς Σκοπιανούς, διότι, μιά χούφτα αὐτοί, πεινασμένοι, ἐσωτερικά διχασμένοι, ἀπειλούμενοι πανταχόθεν (ἐκτός ἀπό μᾶς πού δέν ἀξιοποιήσαμε οὔτε τούς Ἀλβανούς) μπόρεσαν νά μᾶς νικήσουν κατά κράτος διπλωματικά, ἐπιστημονικά και οἰκονομικά, ἀφοῦ ἀπορρόφησαν τό ἑλληνικό κεφάλαιο στή δική τους χώρα, στήν ὁποία στέλναμε τά προηγούμενα χρόνια χιλιάδες παιδιά για σπουδές, πού πήγαιναν Ἕλληνες και γύριζαν ... "Μακεδόνες"! Εὖγε τους, γιατί ἄνθεξαν στά "ψευτοεμπάργκο" πού τούς κάναμε, ἐνῶ στίς διεθνεῖς συναντήσεις στάθηκαν ἄκαμπτοι. Οἱ δικοί μας πολιτικοί ὑπῆρξαν μέγιστοι στά κομματικά ἀλλά σμικρότατοι στά ἐθνικά ζητήματα. Ὑποδαύλιζαν γιά ψηφοθηρικούς λόγους τήν ἐθνική εὐαισθησία τοῦ λαοῦ, πού κατέβαινε σέ θυελλώδη συλλαλητήρια, γιά νά στηρίξει τάχα τήν ἑλληνική διπλωματία, γιά τήν ὁποίο ἴσχυε τό γαλλικό "faire la guerre sans faire la guerre" (=κάνω πόλεμο, χωρίς νά κάνω πόλεμο). Κι ὁ ἑλληνικός λαός "πάντα εὐκολόπιστος και πάντα προδομένος", ὅπως λέει ὁ Σολωμός, βγῆκε γιά μιά ἀκόμη φορά "popolo tradito" (=προδομένος λαός), ὅπως εἶπε σκληρά ὁ Menoti Garibaldi γιά τόν "ἀτυχῆ" πόλεμο του 1897. ... Δυστυχῶς, γιά τήν πρόσφατη ἱστορία μας ἰσχύει αὐτό πού εἶπε ὁ Ἐπαμεινώνδας γιά ἕνα μεγάλο στρατό πού δέν εἶχε ἀξιόλογη ἡγεσία: "Ἥλικόν θηρίον κεφαλήν οὐκ ἔχει" (=ἕνα τόσο μεγάλο θηρίο που δεν ἔχει κεφαλή). Δέν εἶχα καμμία δυσκολία νά ὀνομάσω συγκεκριμένα πρόσωπα τῆς πολιτικῆς μας ζωῆς "παμμέγιστους μικρούς πολιτικούς". ...
Τό ὄνομα Μακεδονία πού ἀνεμωλίως προσγράφεται στούς Σκοπιανούς "σούρνει" πόλεμο. Πού θά τόν ζήσουν οἱ ἀδιάφοροι νέοι πού λειώνουν τα νιάτα τους στίς καφετέριες. Τό ὄνομα δέν τό πῆραν μόνοι τους οι Σκοπιανοί. Τούς το δώσανε και τούς τό δώσαμε.
Σαράντος Καργάκος
Απόσπασμα από το βιβλίο, Ἡ Ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας,
εκδ. Ὁμάδα Πρωτοβουλίας γιά τήν προάσπιση τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, 2006.
