Περὶ ἀρηιφάτων ψυχῶν

...ψυχαὶ ἀρηίφατοι καθαρώτεραι ἢ ἑνὶ νούσοις...

Μακάριοι μα και αναθεματισμένοι όλοι αυτοί των οποίων το βροντερό γέλιο δονεί τον αιθέρα ενός καθ’ όλα εφήμερου, ηδονικού, πλήρους απονεκρωμένου βίου. Μακάριοι για την ικανότητα σκεδάσεως της σκλαβιάς τους μετουσιωμένοι σε προϊόντα και καταναλωτές , μα αναθεματισμένοι για την ιερή φυλετική προέλευσή τους , την οποία με τόσο θράσος εξευτελίζουν. Ιδανικοί αυτόχειρες ενός πολιτισμού, ο οποίος εν μέσω ξεπεσμού και παρακμής ξερνάει την αρρώστια του. Δίχως άλλο, οφείλουμε να σφίξουμε γερά τα δόντια μας και να παραμείνουμε Πιστοί, μα κυρίως Ζωντανοί, εντός των χαρακωμάτων που με τόσο κόπο διασώσαμε για να αντιμετωπίσουμε την αδυσώπητη λύσσα με την οποία μας επιτίθενται οι εχθροί.

Θα πονέσουμε για την ίδια μας την γενιά, όταν ηθελημένα θα ξεπουλιέται στις επιταγές του κέρδους, εκχυδαΐζοντας και ξεπουλώντας την σάρκα και την ψυχή της, όταν ηθελημένα θα κλείνει τα μάτια στην ταπείνωση που σιγά σιγά καταφθάνει στην πόρτα της, όταν κελιά, μάρμαρα, σύριγγες και οθόνες συνθλίψουν και κατακερματίσουν την αξιοπρέπειά της. Η οργή θα φυσά φουσκώνοντας διάπλατα τα πανιά της θλίψεως , πλέοντας προς την εκδίκηση. Εν μέσω μυριάδων καταιγίδων και απωλειών , συνεχίζουμε. Κάποιοι από εμάς , λίγοι, μα σίγουρα ικανοί, θα είναι εκεί, στα δέκατα των δευτερολέπτων κάποιας στιγμής να γίνουν ο κρότος της δικαιώσεως. Στην στεριά εκείνη που ουδείς εχθρός θεωρούσε πως κάποιοι από εμάς θα κατάφερναν να φθάσουν, στο χαράκωμα εκείνο που ουδείς περίμενε πως οστά και σάρκες θα είχαν κατορθώσει να μείνουν στο ίδιο σώμα.

Προχωρούμε, ευγενικοί και τολμηροί, ανάμεσα σε έναν κόσμο τόσο «χαρωπό» με τα χιλιάδες «ενδιαφέροντα» και «αναζητήσεις». Προχωρούμε, με προσήλωση και πείσμα, ανάμεσα στην σύγχυση και την δουλοπρέπεια. Σκληροί , καθάριοι , απάνθισμα δωρικής λιτότητος. Δίχως υπεκφυγές, η γενιά που ποθούμε, μια γενιά αλκής, στρατιωτικοποιημένη και περήφανη. Ολάκερος ο κόσμος, το πεδίο μαχών της. Κάθε μέρα της ζωής της , ένας ήλιος ευλογεί τον Αγώνα της. Δεν έχουμε τίποτα να διαπραγματευθούμε και τίποτα να προσαρμόσουμε στα μάτια των αναθεματισμένων σκλάβων. Μονάχα εκείνους που επιθυμούν να εισπνεύσουν τον αιθέρα στα ύψη της Αρίας εξακτινώσεως αναζητούμε. Τους ύστατους ερασιθάνατους οι οποίοι έχουν γεννηθεί για να χαράξουν το κορμί της ιστορίας, εκείνους που στάλες μαύρου αίματος θα αναβλύσει το μοναδικά αληθινό γέλιο τους , το κύκνειο άσμα τους, την υπέρτατη στιγμή επιγνώσεως και απελευθερώσεώς τους. Κανένας άλλος δεν αξίζει τον σεβασμό μας, ουδείς άλλος δεν θα σταθεί πλάι μας.