Εκ του κέντρου διδασκόμενοι
Πολλές φορές, οι ρυθμοί των εξελίξεων γύρω μας αποπροσανατολίζουν ακόμη και εξαίρετης οξυδέρκειας ή μαχητικότητας στρατιώτες. Διά την ορθή χάραξη οποιουδήποτε ιδεολογικοπολιτικού δρόμου απαιτείται μία συνεχή επαφή με το Κέντρο, όχι μόνο ενός ανθρώπου, αλλά και ενός ευρύτερου συνόλου.
Ένα αληθές Κέντρο, το οποίο δύναται αενάως να Φωτίζει, είναι η Σπάρτη. Σίγουρα είναι αδύνατον με τις παρούσες συνθήκες να υπάρξει μία ανάλογης λαμπρότητας κοινωνία. Σίγουρα μια τέτοια γενιά δύναται να υπάρξει κατόπιν της εγκαθιδρύσεως μιας επαναστάσεως και αφότου η γενιά που την πραγματοποίησε παραδώσει ζωτικό χώρο υγιές και γόνιμο για να υπάρξει η επόμενη. Σίγουρα, όμως, η Σπάρτη, τα λιτά αποφθέγματα που έχουν διασωθεί, είναι ικανά να δεικνύουν ατραπούς στις πιο δύσκολες στιγμές, στα ομιχλώδη τοπία του ιδεολογικού χάους, στον μηδενισμό της συγχρόνου πραγματικότητος.
Πολλοί θα διαχωριστούν από την βιοθεωρία της κοινότητος μας λόγω μιας -δικαιολογημένης για τα σύγχρονα αστικά πρότυπα- ανάγκης που νιώθουν για εκσυγχρονισμό της δράσεως, για διάνοιξη πολιτικών συμμαχιών, για εξάπλωση της ιδέας κ.ο.κ. Στα πλαίσια αυτά λαμβάνουν χώρα δράσεις – προσφορά στο κράτος – αυτοκαταστροφικών αποτελεσμάτων, συνεργασίες με προσωπικότητες της δημοκρατίας και του κοινοβουλίου, διαμόρφωση μιας επικίνδυνης ιδιάζουσας αντιλήψεως περί εθνικού και κοινωνικού και πολλές άλλες τάσεις – ρεύματα που αντικειμενικώς κάποιος μπορεί να χαρακτηρίσει ως «σημεία των καιρών».
Στον αντίποδα όλων αυτών , δεν θα παρουσιάσουμε καμία μακροσκελή ανάλυση για να πείσουμε κάποιον περί της ορθότητος της βιοθεωρίας του Άρματος, αλλά δύο αποφθέγματα από το Αιώνιο Κέντρο του Εθνικού Σοσιαλισμού. Όχι μόνο επειδή αδιαφορούμε για την «πειθώ»πιστεύοντας στην «έμπνευση», αλλά και επειδή είναι κατανοητό ότι η αντίληψη περί του τι είναι «ορθό» και τι όχι, προϋποθέτει παιδεία, σθένος και εκρίζωση κάθε εγωιστικού στοιχείου, κάτι τρομερά δύσκολο στην σύγχρονη κοινωνία.
Κάποιος Αθηναίος , λοιπόν, είχε αναφέρει στον Νίκανδρο : « Σε σας τους Σπαρτιάτες πολύ σας αρέσει ω Νίκανδρε, να μένετε αργοί ( με την έννοια του σχολάζειν). Και ο Νίκανδρος του απάντησε : «Αυτό αληθεύει , είπε, αλλά όχι σαν εσάς, που ασχολείσθε με ό, τι τύχη»
Στις παροτρύνσεις, συμβουλές και καλο – ή κακοπροαίρετες κριτικές απέναντι στον εθνοκοινοτικό μας δεσμό, η απάντησή μας μπορεί να είναι μονάχα αυτή. Αρνούμαστε να ασχοληθούμε με όποιον και ό, τι τύχει. Προτιμούμε να παραμένουμε Πιστοί στην Παραδοσιακή ( αν αυτός ο όρος δύναται να γίνει αντιληπτός) μας πορεία, ανάμεσα μονάχα σε αληθινούς συντρόφους, με μόνο στόχο την ανέλιξη.
Επίσης, στο ζήτημα περί «δράσεων», όταν ο Λυκούργος ερωτήθηκε γιατί απαγόρευσε στους Σπαρτιάτες να επιτίθενται εναντίων φρουρίων και τειχών, απήντησε : « Για να μην σκοτώνονται οι γενναίοι από γυναίκα ή παιδί ή άνανδρο άνδρα».
Κάθε επικεφαλής, οποιασδήποτε ομάδος, οφείλει να προστατέψει τις ποιότητες των συντρόφων του, από τον εξευτελισμό και τις ανούσιες διώξεις. Δεν ήταν η δύναμη της δημοκρατίας η οποία απομόνωσε από τον χώρο του Ελληνικού Εθνικοσοσιαλισμού εξαίρετες προσωπικότητες, αλλά ο ίδιος ο «χώρος». Δεν ήταν οι εχθροί αυτοί που εξόντωσαν , εξουθένωσαν και εν τέλει κατάφεραν να μετατρέψουν σε μονάδες ( - αντί ισχυρά σύνολα) δεκάδες ηρωικά στοιχεία, αλλά οι αποφάσεις και οι «δράσεις» του χώρου. Δεν χρειάστηκε ποτέ κανείς καταδότης για την χαρτογράφηση της δυναμικής του εθνικισμού στην Ελλάδα. Μπορούν και μόνοι τους οι «εθνικιστές» να αλληλοπροδίδονται ή με «ριζοσπαστικές» κινήσεις να συλλαμβάνονται κατά ομάδες.
Εν κατακλείδι, όταν ο Ζευξίδαμος ερωτήθει γιατί δεν υπήρχαν στην Σπάρτη γραμμένοι οι άγραφοι νόμοι της Ανδρείας για να τους δίδουν για μελέτη στους νέους, εκείνος απήντησε : « Γιατί είναι καλύτερα να συνηθίζουν στις ανδραγαθίες , παρά να προσέχουν στα γραμμένα»….
Είναι προτιμότερο να συνηθίσουμε στην εργασία, παρά να μιλάμε για Έλληνες εργάτες, είναι προτιμότερο να συνηθίσουμε στην αυτοβελτίωση, παρά να μοιρολογούμε για την έλλειψη προσωπικοτήτων, είναι προτιμότερο να δημιουργούμε Φυσική Κοινότητα με Συντρόφους, παρά να αναλύουμε την θεώρησή της…
