Συγκερασμός

Ανασκάπτουμε την χθόνια υπόσταση προς τα άδυτα των ριζών μας, να ρεύσει εντός τους το αιώνιο ύδωρ της πίστεως, διά την ανάπτυξη των κλαδιών εκείνων των οποίων τα φύλλα συνθέτοντας το Φως των Ιδεών θα καρποφορήσουν μαχητές. Η αναζήτηση του Κέντρου εκ του οποίου πορεύονται τα ιδανικά και οι αξίες, δεν είναι ζήτημα επιλογής. Είναι μονόδρομος. Αυτό αποτελεί μία πρωταρχική αναφορά μίας ευρυτέρας θεωρήσεως η οποία αποσκοπεί στο να απασχολήσει την σκέψη μονάχα εκείνου του αναγνώστη ή συναγωνιστή, ο οποίος επιτρέπει στο Φώς των Αιωνίων Αξιών να φθάσει στο πυθμένα της τωρινής του ζωής, δίχως ίχνος ταραχής, όπως ακριβώς οι ακτίνες του Ηλίου φθάνουν στο πυθμένα μίας λίμνης δίχως να προκαλούν κανέναν κυματισμό στην υδάτινη επιφάνειά της. Επίσης, όσον αφορά πολλούς «περαστικούς» από τον «εθνικισμό» γνωρίζουμε πως είναι δύσκολο ένας άνθρωπος του οποίου η πνευματικότητα ομοιάζει με κύβο οπλισμένου σκυροδέματος, όπου οι εικόνες , τα σχέδια και όλα όσα περνούν εμπρός των οφθαλμών του φαντάζουν σαν τοιχογραφίες, να αντιληφθεί την διαύγεια του ύδατος. Μπορεί να γίνει ευκόλως αντιληπτή αυτή η προσέγγιση αναλογιζόμενοι την σημερινή κατάσταση. Κάθε συζήτηση περί εσωτερισμού, ιεραρχίας, δομών και πολιτικών προορισμών προϋποθέτει ένα στοιχειώδες πνευματικό και βιωματικό υπόβαθρο. Δυστυχώς, στην Ελλάδα του 2011, στον «χώρο» που αυτοτιτλοφορείται εθνικιστικός, πατριωτικός, εθνικοσοσιαλιστικός, θα βρούμε πολλούς διαφημιστές του Πλάτωνα, του Νίτσε, του Έβολα και πολλών άλλων μεγάλων Ανδρών του παρελθόντος ανάλογα πάντοτε με την «τάση». Θα βρούμε πολλές αναφορές, πολλές διαφημίσεις βιβλίων, πολλά σχέδια, πολλά γραφικά. Πόσοι όμως από όλους εκείνους, διαμορφώνουν το Είναι τους, βάσει όλων αυτών που παρουσιάζουν; Όλων αυτών που θα ανυψώσουν την προβολή τους; Που θα δώσουν «κάτι» το διαφορετικό στην ομάδα τους; Ας απαντήσει καθείς βάσει των δυνατοτήτων της νοημοσύνης του. Αυτό το οποίο για το ιστολόγιό μας προέχει, είναι το δικό μας μονοπάτι, του οποίου την διαύγεια, οφείλουμε να προστατέψουμε αποκόπτοντας τυχόν εντυπώσεις περί κοινών στοιχείων με «χώρους» που χρησιμοποιούν κοινή ορολογία με την δική μας σε κάποια ζητήματα. Εν ολίγοις, εκεί όπου φθάνουν τα όρια του «χώρου», εκεί όπου τελειώνει το σύνορο του σημερινού νεοελληνικού εθνικισμού, εκεί ξεκινά ο δικός μας Δρόμος. Και αυτό διότι αδιαφορούμε για την πολιτική με την σημερινή της μορφή, αδιαφορούμε για στυλιστικές τάσεις και μίζερους διαξιφισμούς , για τα κινήματα που υπάρχουν μονάχα σε ιστολόγια, για όλους εκείνους που καπηλεύονται Ιδέες για να γεμίσουν μία θλιβερή κενότητα. Αδιαφορούμε για τον «χώρο». Αγωνιζόμαστε στα ίχνη των Αρίων, σε επίπεδο πνευματικό και σωματικό, σεβόμενοι , βεβαίως, κάθε ειλικρινή στον εαυτό του και την Ιδέα μαχητή όπου και αν ανήκει. Ειδικώς εκείνους τους ανιδιοτελείς μαχητές των άστεων. Η ειλικρίνεια , όμως, σε οποιαδήποτε έκφανση του Αγώνος, έγκειται στην χάραξη της ζωής με γνώμονα την Πίστη στην Ιδέα και τον Σκοπό και μονάχα εκεί. Κάθε άλλο κίνητρο, αποτελεί κεφαλή Μεδούσης, την οποία καθείς καλείται να ξεκινήσει την μάχη μαζί της. Φαντάζει, στα μάτια πολλών, πως οι αναφορές μας, τα κείμενά μας, οι μεταφράσεις που παρουσιάζονται στο ιστολόγιο της Υπερβορείας, αποτελούν φιλολογικές και φιλοσοφικές προσεγγίσεις. Αοριστίες και επισημάνσεις. Απλές μεταφράσεις και αποδόσεις. Αυτή η αντίληψη, η οποία είτε καλοπροαίρετα είτε μη, μπορεί να δημιουργηθεί, αποτελεί πτυχή η οποία πρέπει να διευκρινιστεί, διότι η πραγματικότητα είναι πως κάθε άλλο παρά μακράν της καθημερινότητος είναι όλα όσα περιγράφονται στις αναρτήσεις του ιστολογίου μας. Δεν απαιτείται ιδιαίτερη οξυδέρκεια διά να γίνει αντιληπτό πως αποσκοπούμε σε μία μάχη ενάντια στον κόσμο της νεωτερικότητος. Ενάντια σε ολόκληρο το οικοδόμημα των σύγχρονων κοινωνιών, εντός του οποίου ενυπάρχει η κουλτούρα, η θρησκεία, η οικονομία, η ηθική, η κοινωνική διαστρωμάτωση, τα πρότυπα που προπαγανδίζονται κ.ο.κ. Αρνούμαστε την διαπραγμάτευση των θέσεών μας, λόγω της ιερότητος που αυτές εσωκλείουν και εκπέμπουν σε εμάς. Ο χριστιανισμός , η δημοκρατία, ο κοινοβουλευτισμός, η κατάντια του νεοέλληνα αστού, η κατάσταση του πατριωτικού «χώρου», αποτελούν καίρια σημεία στα οποία κάθε ίχνος οπισθοχώρησης αντιστοιχεί σε δειλό συμβιβασμό. Στεκόμαστε ακλόνητοι, στις αρχές της Αριονικότητος και μόνο, με όλες μας τις εκδηλώσεις και εκφάνσεις να χαρακτηρίζονται από την κάθαρση που αυτή επιφέρει στα εναπομείναντα, εκ των μικροκοινοτήτων ( σχολείο, οικογένεια, παρατάξεις, οργανώσεις, κόμματα, παρέες, σχέσεις) που επηρεαστήκαμε, κατάλοιπα, εντός μας. Προϋπόθεση, σημαντική και κομβική, για την εσωτερική μας δικαιοσύνη – ισορρόπηση- είναι , όχι η επιβολή συνηθειών ή αναγνωσμάτων ή δράσεων, αλλά η απροσδιόριστη και ηλιοφόρα έμπνευση, έλξη, γοητεία και ομορφιά. Δεν θα είχε κανένα νόημα να απορρίψουμε την κατεστημένη μουσική, τα τσιμεντένια κλουβιά «ψυχαγωγήσεως», όπου με ποτό- κουβέντα- κομψό ντύσιμο, «διασκεδάζουν οι αστοί», μήτε τα εκφυλισμένα ρεύματα μόδας όπου και μόνο στην οπτική τους προσέγγιση γίνεται αντιληπτός ο εκφυλισμός και η αλλοτρίωση του Λευκού Ανθρώπου, αν δεν νιώθαμε εντός μας την απέχθεια που αυτά εκπέμπουν. Ομοίως, στην όψη ολόκληρης της ζωής των αστών που μας περιβάλλουν, απλώς επιβεβαιώνεται και ισχυροποιείται η Πίστη μας, στον δικό μας Αγώνα. Αυτά τα οποία στους γύρω μας φαντάζουν ως ασήμαντα, κουραστικά, πιεστικά, ανώφελα, επικίνδυνα σε εμάς δωρίζουν μία ασύγκριτη πληρότητα. Όσοι ζωντανοί, λοιπόν, γοητευτούν και εμπνευστούν από αυτήν ακριβώς την ομορφιά την οποία απλόχερα χαρίζει η ιχνηλάτηση του μονοπατιού της Αρίας κοσμοθεάσεως, θα αποτελέσουν τους συνοδοιπόρους μας. Δεν αναζητούνται αστικά «μοντέλα» εθνικιστικών τάσεων ή απόψεων, δεν θα στραφούμε στις μαζώξεις πνευματικών τσιμεντολίθων και ηθικών χαβουζών, μήτε θα λειάνουμε τις κόψεις της ιδεολογικής μας συνέπειας και Αρίας Τιμής μας, για την ποσοτική μας αύξηση. Θα ορθώσουμε , όμως, το λάβαρο ενός Αγώνος, ολότελα διαφορετικού και ριζοσπατικού εκ των συνήθων. Αυτό του ασκητή αντάρτη και του ιδεολόγου στρατιώτη. Του προτύπου εκείνου, του οποίου μία απλή θέαση του σώματος, της ζωής και των πνευματικών του αναζητήσεων θα αποδεικνύει την αφοσίωση στον Σκοπό. Αυτή η ειδοποιός διαφορά στους στόχους που τίθενται, όχι μόνο σε συλλογικό ή κοινωνικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο ατομικής ανελίξεως καθώς και στο κατά πόσο ένας εξωτερικός αγώνας, συνδυάζεται με την πνευματική, ηθική και θρησκευτική διάπλαση των απαραιτήτων νέων προτύπων , αποτελεί επιφανειακό σύνορο μας με τον υπόλοιπο «χώρο». Επιφανειακό, διότι κατ’ ουσίαν δεν ενυπάρχουν εφαπτόμενα σημεία. Υφίστανται μονάχα διαφορετικές κοσμοθεάσεις, όποιες και αν είναι αυτές, σε διαφορετικούς χρόνους, με την ποιοτική τους σημασία ( – των χρόνων). Είναι εξίσου θλιβερό ένας γενναίος μαχητής ή ένας φιλότιμος και εργατικός στρατιώτης να βρίθει από πνευματική και ηθική σύγχυση, με το ένας πνευματικά και ηθικά άρτιος αναζητητής να βρίθει από μαχητική αδράνεια. Ο συγκερασμός αυτών των δύο χαρακτηριστικών, ο οποίος περιλαμβάνει και όλα τα στοιχεία τα οποία έχουν αναφερθεί ή θα αναφερθούν, όσο τρομερά δύσκολος και αν φαντάζει, αποτελεί τον επιθυμητό προορισμό, την ολοκλήρωση ενός Παραδοσιακού Ανθρώπου.