Λορέντζος Μαβίλης

Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1860 και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Κέρκυρα. Ο

πατέρας του ήταν ισπανικής καταγωγής και υπηρετούσε ως δικαστικός στην Ιθάκη και η μητέρα του ήταν ανιψιά του κυβερνήτη Ιωάννη Καπποδίστρια.

Το 1880 πηγαίνει στην Γερμανία για να σπουδάσει φιλολογία, φιλοσοφία και γλωσσολογία. Εκεί ασχολήθηκε με τα σανσκριτικά φιλοσοφικά κείμενα, μετέφρασε αποσπάσματα από την Μαχαμπχαράτα, συνέθεσε λυρικά ποιήματα και σκακιστικά προβλήματα. Κύρια έμπνευση και επιρροή του ήταν ο Σολώμός, ο Νίτσε, ο Σοπενάουερ και ο Καντ. Ο Μαβίλης δεν ήταν μόνο φιλόσοφος αλλά και άνθρωπος της πράξης· το πνεύμα και η δράση του χαρακτηρίζονται από έντονο πατριωτισμό. Προσχωρεί στην Εθνική Εταιρεία, το 1896 μάχεται στην Επανάσταση της Κρήτης και το 1897 συμμετέχει εθελοντικά στον ελληνο-τουρκικό πόλεμο με μια ομάδα 70 Κερκυραίων εθελοντών, τους οποίους ο ίδιος είχε συγκεντρώσει και κάλυπτε τα έξοδά τους. Συμμετέχει και στους Βαλκανικούς Πολέμους ως επικεφαλής του λόχου των Εθελοντών, αλλά πέφτει ηρωικά μαχόμενος στις 28 Νοεμβρίου του 1912 στο βουνό Δρίσκος της Ηπείρου στα 52 του χρόνια.

Υπεράνθρωπος

Του μυστήριου ανασήκωσε την πέτρα και μη σκιαχτείς το δάγκαμα του αστρίτα· την αλήθεια ακατάπαυτα αναζήτα και ιδές αν είναι, ως λεν, ψυχοπονέτρα. Μία μία τες σαγιτιές του πόνου μέτρα και άγρυπνος τες πληγές που ανοίγουν κοίτα· μηνύτρα φτάνει η κάθε μια σαγίτα απ’ της άσπλαχνης Μοίρας τη φαρέτρα. Και α βρεις που ο πόνος είναι η μόνη αλήθεια, τότες απ’ τ’ αντρειωμένα σου τα στήθια γδύσου την ταπεινότη της ορφάνιας· στης Ομορφιάς, στης Δύναμης τη γλύκα, με αλαλητό χαράς και περηφάνειας γίνε Θεός σου και τη Μοίρα νίκα.