Thomas Carlyle
«..Ο Carlyle είναι μεγάλης σημασίας ηθική δύναμη. Έχει λαμπρό μέλλον και είναι ανέφικτο κάποιος να προβλέψει τι θα παράγει και τι θα προσφέρει στην ανθρωπότητα..» Goethe
Γεννημένος στο Ecclefecham της Σκωτίας το 1795, αρχικώς σπούδασε μαθηματικά και κατόπιν αφοσιώθηκε στις φιλοσοφικές και φιλολογικές σπουδές του. Ο Thomas Carlyle αποτέλεσε έναν βαθύ γνώστη της Γερμανικής λογοτεχνίας και μία λαμπρή προσωπικότητα του Ευρωπαϊκού πνεύματος. Το έργο του ξεκινάει με την μετάφραση του Wilhelm Meister (η δεύτερη νουβέλα του J.W. von Goethe ) και ακολουθεί η συγγραφή της βιογραφίας του Schiller. Εν συνεχεία δημοσιεύονται μελέτες του περί των μυθιστοριογράφων Γερμανών και ακολουθεί η σύνταξη του “Sartor Resartus” στο οποίο αναλύει το έργο του Fichte κατακρίνοντας μανιωδώς τον υλισμό της εποχής του, τον οποίο θεωρεί υπεύθυνο δια την εκτόπιση ό,τι ευγενούς, υψηλούς και αληθούς. Το 1834 συντάσσει το έργο του “Γαλλική Επανάσταση” ενώ το 1840 εκδίδεται το σπουδαίο έργο του “Οι ήρωες στην λατρεία και την ιστορία” στο οποίο ο Carlyle αναλύει την ασημαντότητα της ανωνύμου μάζας και την πνευματική και ηθική ανέλιξη και εξέλιξη της ανθρωπότητoς από προνομιούχα πνεύματα – προσωπικότητες οι οποίες θα δίδουν σάρκα και οστά στα υποφώσκοντα ιδανικά του πλήθους. Αυτά τα προνομιούχα πνεύματα αποτελούν τους Ήρωες του Carlyle οι οποίοι δύναται να ενσαρκωθούν υπό ποικίλες μορφές ( θεοί, προφήτες, ποιητές, μεταρρυθμιστές, συγγραφείς, πολιτικοί ή στρατηλάτες). Η αιωνιότητα του έργου του Thomas Carlyle έγκειται στην διαισθητική του ικανότητα να εισέρχεται στην ψυχοσύνθεση και την εσώτερη ουσία της ανθρώπινης υπάρξεως και δη του ανθρώπου εκείνου που αναζητά την υπέρβαση και την αποκοπή του από τα κακέκτυπα και τα δεσμά της εκάστοτε μάζας. Το σφρίγος και η ζωντάνια του έργου του, η τραχύτητα και η προκλητικότητά του σε συνδυασμό με την μεγαλοφυΐα του το κατέστησαν βασική πηγή αναφοράς των υπερμάχων της Ευρωπαϊκής Αφυπνίσεως ενώ συχνά το όνομα του θα δέχεται τα πυρά των υλιστών- μηδενιστών των μαρξιστικών σπουδαστηρίων. Ένσταση δική μας, πέραν ενός συνόλου θρησκευτικών – χριστιανικών θεμάτων αποτελεί και η πεποίθησή του για την ολοκλήρωση του κύκλου της αυθεντικής Ελληνικότητος και τον θάνατο της τα αρχαία χρόνια – άποψη διόλου παράξενη για έναν Σκωτσέζο φιλόλογο της εποχής.
Παραθέτουμε ένα επίκαιρο , μεταξύ δεκάδων, απόσπασμα από το έργο του “Οι ήρωες στην λατρεία και την ιστορία” το οποίο χαρακτηρίζει και διαφωτίζει και την δική μας πολιτική αντίληψη.
…”Ανακαλύψτε σε κάθε χώρα τον ικανότερο άνδρα και δώστε του την υψηλότερη θέση προσφέροντάς του την λατρεία σας. Κατ΄αυτόν τον τρόπο κάθε έθνος θα έχει την ιδανικότερη κυβέρνηση. Ουδεμία κάλπη εκλογική, κοινοβουλευτική ευφράδεια, ψηφοφορία, κατασκευή συνταγματικών πολιτευμάτων ή άλλο τι οιονδήποτε παρασκεύασμα είναι σε θέση να βελτιώση την κατάσταση. Λέγοντας ικανότερο εννοούμε τον φιλαλήθη, τον δίκαιο, τον ιπποτικό….”
Αναζητήστε το έργο του στην σελίδα:
